Yine yalnızım bu gece
Tırnağından yakalamışım sensizliği
Sırılsıklamım ve körü körüne kanmışım…
Yine yalnızım bu gece
Yıldızlar gülüyor halime
Düşlerim çığlık çığlığa
Ateşlerde yanmakta hülyalarım
Ve gözlerimi boğmakta gözyaşlarım…
Kusura bakma hayat!
Yine mağlubum sana, yine aldanmışım
Güzel günlerine ve sahte gülüşlerine…
Yine yalnızım bu gece
İlmik ilmik örmekteyim sensizliği
Buram buram içime çekmekteyim sessizliği
Olmayacak, sensiz gün doğmayacak
Ve güneş hiç ısıtmayacak artık beni…
Sensizlik ecel, yalnızlık ölüm!
Bunu adımın baş harfi gibi biliyorum
Lakin, adımı unutturdu bana sevdan
Adım neydi hatırlamıyorum…
Yalnızım bu gece, imkânsızım
Ama, bildiğim tek şey;
Sen yokken de “seni çok seviyorum!…”