Tek nefeste soluklamak istediğim
“Son” baharımsın sen şimdi…
Bakma “son” dediğime
Kızıllığında hüznün
Anca böyle kaybolabilirim, bir “son” ile …
Nereye gitti diye sorma kuşlara
Onlar uçtu gitti ”ilk” bahara
Gecenin siyahını içmeye gittim
Güneş ile bindim kızıl bir ata…
Yandım yandım da ses çıkarmadı dilim
Ben kızıl rengini pek severim
Yanıp yanıp kül olmak isterim
Savrulduğum rüzgara adını haykırmaktı niyetim…
Gündüzleri oyalanacak bir şey,
Bulunur elbet,
Geceleri soyundu mu gündüze
Uyku mu? ona ne hacet?
Geceler siyah olmasaydı
hüzün ile korkuyu sararmıydı bedene,
Ağaçlar yolu kaplamasaydı
Belki varabilirdim cennetime…
Kaldırımlar ağlamasaydı benimle
Belki o zaman daha çok severdim gezmeyi
Ruhumun derinliklerine hapsettiğim seni
Yağmurla boğabilirdim belki…
Bakma sözlerime sen
Ben sevmesemde yazarım yalandan
Çocuklara aldanma sen
Saftırlar, kanarlar bir kızıl şekere de
seviyorum derler…
Öyleyse aman boşversene
Kızıllığında güneşin kaybolayım ben…
İclal ÇAPOĞLU
