Koşturarak geçirdiğin şu ömrü dur biraz; bak etrafına; ne olup bitiyor; kim ölüp kalıyor; devr-i alem sana ne söylüyor; kaç bebek doğuyor bihabersin; ne canlar yanıyor; kaç kalem bitiyor; iki kelme-i ifade için ne kadar kağıt çöpe atılıyor; kimler seni özlüyor; kimler kimleri özlüyor; ya hu sen farkında mısın, sen? sen kimi kimleri özlüyorsun?
Bir dur bakalım! Dur da kendinle bir konuş. Sen farkında olmadan değişen sen ne hal almış.
Aç gözünü! Koşarak geçtiğin şu sokak sana küs. Her sabah, her akşam unutmayalım öğlenleri dahi ayak bastığın, gözünü açtığını sandığın ama göremediğin bu doğa sana küs. Onun onca çabasına rağmen senin gayesizliğin onu kahrediyor. Sabahları rüzgarını çarpıyor yüzüne, taşı ayağına takıyor, karşıki dağın o ahenkli renk karışımıyla, o mavinin tonlarının gökyüzünü açıyor sana, bir günaydın bekliyor senden. Çok bir şey değil.
Sümeyye Arıtürk
EĞER DURUP HAYATI VE YAPMAK İSTEDİĞİ ŞEYİ ANLAMAYA ÇALIŞIRSAK BU BOŞA UĞRAŞ OLUR…..
HİÇ DURMAMALI İNSAN BENCE YAŞAM DENEN MARATONDA.
SANA VERİLEN SÜREDE KAÇ ADIM ATABİLRSEN,HAYATIN SANA SUNDUĞU ZORLUKLARA NE KADAR KARŞILIK VEREBİLİRSEN İNATLAŞABİLİRSEN YERİ GELDİĞİNDE,GÜZELİKLEREDE ŞÜKRETMESİNİ BİLİRSEN EĞER….İŞTE O ZAMAN MUTLULUĞA HUZURA İÇTEN BİR GÜNAYDIN DİYEBİLİRSİN:)
CAN DOSTUM YAZINI BİLİYORDUM AMA YENİ KARŞILAŞTIM.
HAYALERİNİN PEŞİNİ SAKIN BIRAKMA.
ALAKALI VEYA ALAKASIZ BİLEMEM AMA YAZINI OKUDUKTAN SONRA AKLIMA İLK GELENLER BUNLAR:)
SAYGILARIMLA…..