Ayasofya ‘dedi Papazın ini.
Kâbe içinde ’O’ Arabın Evi
Ateist mi, Şaman mı, ne bu kini
Kâbe bir ev amma Ya Rab’ın evi
Herkesin inançı elbet kendine..
İnançsızlık büyük vahşet kendine.
Dikkat et artık bu çağda diline
Kâbe bir ev amma Ya Rab’in evi
Sonsuzluk ezel ve ebed O’ nundur.
Ruh ezelin, ölüm; sanma sonundur
‘Rab’ bir, Resul Hak, aklında bulundur-
Kâbe bir ev amma Ya Rab’ın evi.
Yedi kıta ismi ‘A ‘ ile başlar
Altın Oran ‘a Kâbe de ilk taşlar
Ona doğru döner, kabirler, başlar
Kâbe bir ev amma Ya Rab’ın evi.
Bana Kâbe değil ‘’O’’ Çanakkale
Tarihimde çok büyük bir merhale-
Kâbe içindi onda mücadele.
Kâbe bir ev amma Ya Rab’ın evi.
Çanakkale’de her kabir, bir anıt
Her anıt Kâbe ‘’tek ‘’diye bir kanıt.
İhtiyacı yok ya; gel sende tanıt.
Kâbe bir ev amma Ya Rab’ın evi.
Küçük boyundan, büyük azemeti.
Sevgisinin tatlı hüznü, zahmeti.
Bir günde Hakk’ın yüzyırmi rahmeti
Kâbe bir ev amma Ya Rab’ın evi.
Hangi ev tavafla böyle dönülür.
Hangi ev ayetle böyle övülür
Hangi ev ömürde farzla görülür
Kâbe bir ev amma Ya Rab’ın evi.
Çok basit, çok sade bir küp şeklinde.
Kul yapısı, ilahi üslüp şeklinde.
Sevgiden, saygıdan mahçup şekilde.
Kâbe bir ev amma Ya Rab’ın evi.
Her cami, her mescid, her ev şübesi.
Müslüman doğar herkesin bebesi.
Kâbe’dir bu yüzden ruhun kıplesi.
Kâbe bir ev amma Ya Rab’ın evi.
Onbinden fazla dağın arasında-
Bugüne geldi kaç çağın arasında
Düğümdür Hakk’a bağın arsasında
Kâbe bir ev amma Ya Rab’ın evi.
Hacerül Evsed’i cennetin gözü.
Dili Arapcadır, söz; Hakk’ın sözü
Beş farzın, amentünün bir tek özü
Kâbe bir ev amma Ya Rab’ın evi.
Kâbe’yi küçümser ama benimser.
Ruhunda var Kalu Bela’dan eser.
Tövbe edecek değilim kötümser
Kâbe bir ev amma Ya Rab’bin Evi.
İstedim sizde duyun, dudak bürkün.
Kâbe’si diyor Çanakkale Türkün.
Belli yok inancın, Allah’tan korkun
Kâbe bir ev amma Ya Rab’ın evi.
Papazda, imamda bir dini simge.
Ne için edindin hep kini simge.
Orhan güzel anlat çoook cahil bilge
Kâbe bir ev amma Ya Rab’ın evi.
ORHAN AFACAN
