Familya : Pinaceae
Latince : Pinus excelsa (P. grifithi, P. pendula)
Türkçe : AĞLAYAN ÇAM (Himalaya Çamı)
Ağlayan Çam (Himalaya Çamı) Doğal Yayılış ve Rakım
Anavatanı Asya’dır. 1600-4000 m. rakıma kadar çıkar. Yurdumuzun kestane zonuna uygun bir ağaçtır.
Ağlayan Çam (Himalaya Çamı) Toprak ve Besin İsteği
Normal, asidik topraklarda iyi yetişir. Fakir ve kuru topraklarda fazla boylanmaz.
Ağlayan Çam (Himalaya Çamı) Donlara Duyarlılık
Şiddetli donlardan zarar görür. -11°C sıcaklıklara kadar dayanır.
Ağlayan Çam (Himalaya Çamı) Sıcaklık ve Nem İsteği
Bol güneşli ve korunaklı yerlerde yetişir. Kestane iklimini sever. Rüzgarlı muhitler boylanmayı olumsuz etkiler.
Ağlayan Çam (Himalaya Çamı) Tohum Özellikleri
Tohum kahve renkli, yumurta biçimli ve küçük kanatlıdır. 2. yılın sonbaharında olgun
Ağlayan Çam (Himalaya Çamı) Tepe Şekli
Piramidal, geniş ve gevşek bir tepe yapar. Tepe çapı 6-8 m.dir.
Ağlayan Çam (Himalaya Çamı) Makaslama ve Budama
Budama kuruyan alt dalların uzaklaştırılması şeklinde olur.
Ağlayan Çam (Himalaya Çamı) Büyüme ve Boylanma
Hızlı büyür. Vatanında maksimum 50 m. boy yapar.
Ağlayan Çam (Himalaya Çamı) Kök Yapısı
Kazık kök sistemi geliştirir.
Ağlayan Çam (Himalaya Çamı) Işık İsteği
Işık ağacıdır.
Ağlayan Çam (Himalaya Çamı) Meyve ve Çiçek
Kozalaklar 30 cm. uzun, silindirik ve 2-5 cm. saplı, önceleri açık erguvan renkli ve dik, olgunlukta açık kahve renkli, sarkık ve eğri, üzeri reçinelidir.
Ağlayan Çam (Himalaya Çamı) Yaprak ve Sürgün
İğne yapraklar 5‘li püskül şeklinde, 12-15 cm. uzun, mavimsi-yeşil veya gri-yeşildîr. Yapraklarının üzeri damla şeklinde reçineli olduğu için “Ağlayan Çam” adını almıştır. Genç sürgünler sarımsı yeşil renkli ve tüysüz olup sonraları sarımsı kahve renk alır.
Ağlayan Çam (Himalaya Çamı) Üretim Şekli
Tohum, yarma ve yanaştırma aşı ile üretilir. 24 saat ılık suda bekletildikten sonra katlamaya alınan tohumlar ilkbaharda ekilir.
Ağlayan Çam (Himalaya Çamı) Diğer Özellikler
Süs bitkisi olarak park ve bahçelerde soliter kullanılır. Çok uzun kozalakları ve aşağı doğru sarkmış, çok daha uzun, mavi-yeşil iğne yaprakları ile kendisine çok benzeyen P. strobus ‘tan ayrılır.
